Co mi w duszy zagrało?

No i cóż tu robić, kiedy ani wersja portable, ani instalacyjna nie chce się zadomowić na moim wyjazdowym delu? Cóż zrobić, kiedy dekalog prawdziwego przyjaciela zawiódł po całości? Gdzie szukać ukojenia? W nic nie robieniu, wczasowaniu w Świętokrzyskim i w muzyce, przede wszystkim.

Skompletowałam ostatnio, z pomocą nie zastąpionej osoby w kompletowaniu różnych dyskografii, całą twórczość mojej ukochanej Olgi Bończyk. Jest tego dużo i niewiele, zależy jak na to patrzeć, ale, niezmiernie się cieszę, że już to mam i mogę słuchać. Głos pani Olgi niezależnie od tego czy coś czyta, czy śpiewa wpuszcza do mojej duszy i serca tyle ciepła, słońca, a zwłaszcza, kiedy za oknem coś tam jeszcze świeci czasami, jak te dwa słońca się zejdą, to żadne straty nie bolą, a leniuchowanie staje się na chwilę przyjemne. Sama nie wiem co by tu wybrać, bo tyle na raz zjeść takiej wspaniałej muzyki, nietuzinkowych aranży i melodii, och! No to może, wybiorę kilka? Na początek utwory, które mnie urzekły podobieństwem do pentatonic 😀 tylko w formie jednoosobowej.

A w mediach do wpisu dodam coś, czego nie ma na youtube, ale jest dla mnie mega słoneczne, tonacyjnie, aranżacyjnie, wokalnie, pod każdym względem. Jest to piąty utwór z płyty z roku 2011 pt. Listy z daleka. "Listy z daleka" to 12 piosenek skomponowanych i napisanych przez legendy polskiej muzyki (m.in.: Wasowski, Przybora, Młynarski, Osiecka), śpiewanych przed laty przez Kalinę Jędrusik, ędrusik

Na koniec coś, co znalazł przypadkiem Aleksik i bardzo mi żal, że takiego wykonania nie będziemy mieli na ślubie, ale może z drugiej strony to dobrze, bo pewnie bym płakała, aaa w sumie, i tak pewnie będę. 😀

Żegnam się na teraz, bo w końcu w tym tygodniu coś przedsięwziąć trzeba, żeby mieć o czym napisać niedziele. 😀